temat.

– Mógł się zorientować, że tu jesteśmy – powiedział łagodnie Quincy.
Zawołaj mnie...
- Nie! Nie, nie, nie...!
przepraszać. Mam zły charakter, złe sny, zły nastrój i nie powinnam tego robić, ale do
- Uważam, że posunął się o krok dalej w celu zdobycia jej zaufania -
– Całymi swoimi czterdziestoma kilogramami.
W tę odpowiedź Rainie akurat mogła uwierzyć. Nie była tylko pewna, co się za nią kryło.
– Tak.
– Myślisz, że zastrzeliłam ją z zimną krwią? Wróciłam ze szkoły do domu i po prostu
musiała zahamować. Dwie przecznice od szkoły jezdnię tarasowały pośpiesznie zaparkowane
Twarz Quincy'ego zastygła jak maska. Rainie nie mogła się poruszyć.
a serce waliło jak młotem.
kochanie! Błagam...!
Licząc na więcej szczęścia, Rainie zadzwoniła do szeryfa Amity'ego.
diecezja opolska